Życzliwość

Życzliwość to postawa otwartości wobec drugiej osoby, wyrażająca się w pozytywnym nastawieniu do niej i pragnieniu jej dobra. Życzliwym jest ten, kto potrafi bezinteresownie obdarzyć drugiego ciepłym słowem, uśmiechem lub gestem. Warto rozwijać w sobie i w swoich dzieciach tę cnotę, bo dzięki niej – my sami i świat wokół nas – jest szczęśliwszy i bardziej radosny. Z życzliwości rodzi się zaufanie, przyjaźń, miłość. Najlepszym sposobem nauczenia dziecka życzliwości jest dawanie mu dobrego przykładu. Gdy po raz pierwszy nasza pociecha staje się członkiem grupy, np. w pierwszych klasach szkoły podstawowej, możemy, jako rodzice i nauczyciele, podjąć pewne konkretne działania w kierunku wychowania dziecka do życzliwości. Zrobimy tak ucząc je bycia miłym i koleżeńskim w stosunku do swoich rówieśników, w tym m.in.:

– pomagania słabszym: dziecko powinno zauważać, kiedy kolega czy koleżanka potrzebuje pomocy i umieć odpowiednio zareagować w takiej sytuacji;

– pożyczania: ważne, aby dziecko potrafiło pożyczać z radością i ochotą, choć na początku to rodzice muszą je zachęcać do tego, by umiało na jakiś czas dać coś, co należy do niego, drugiemu dziecku;

– dzielenia się: ważne by dziecko potrafiło podzielić się swoją własnością z kimś, kto nie ma wcale lub ma mniej od niego; każde dziecko powinno mieć szansę zobaczenia jaką radość może sprawić drugiej osobie i jaką satysfakcję może mieć z tego, że sprawiło komuś radość;

– dialogu: dzieci powinny wiedzieć, że taką samą wartość ma zarówno umiejętność jasnego wyrażania się, uważnego słuchania i czynienia miłego gestu wobec koleżanki/kolegi, np. miłego powitania codziennie rano przed lekcjami:)

Okres wczesnoszkolny to doskonały czas i okazja ku temu, by dziecko zdobywało i rozwijało umiejętność nawiązywania prawidłowych relacji społecznych i koleżeńskich.