Edukacja zróżnicowana

Opierając się na pedagogicznym założeniu, iż od pewnego momentu dziewczęta i chłopcy uczą się i rozwijają inaczej, a co za tym idzie potrzebują innego podejścia w szkole, proponujemy dostosowanie technik i metod dobranych do potrzeb obu płci.

Zróżnicowanie takie pozwala na większą wydajność w nauce zarówno chłopców jak i dziewcząt, metodykę kształcenia lepiej dostosowaną do płci, jak również brak zachowań rywalizacyjnych, aby „zaistnieć”, „pokazać się” osobom drugiej płci.

Nasz model edukacji, w myśl zasady, że ludzie są różni ale równi, umożliwia i ułatwia:
• dostrzeganie naturalnych różnic i rozwijanie w sobie szacunku do płci własnej i przeciwnej;
• dobór odpowiednich metod nauczania i technik pracy (uwzględniających indywidualne różnice między dziewczętami i chłopcami w sposobie przyswajania wiedzy, pracy zespołowej, temperamencie oraz odbierania i reagowania na bodźce);
• dobór odpowiednich metod wychowawczych przy zachowaniu tych samych celów (inaczej uczy się dziewczęta i chłopców takich postaw jak szczerość, pracowitość, przyjaźń czy wzrastanie w wierze);
• skuteczne komunikowanie i budowanie prawidłowych relacji;
• wzmacnianie poczucia własnej wartości i przełamywanie stereotypów społecznych;
• skuteczne pomaganie dziecku w rozwijaniu własnych talentów.
Podstawowe założenia edukacji zróżnicowanej mówią zatem o tym, że istnieją naturalne różnice między dziewczętami i chłopcami i dlatego potrzeba odmiennych podejść w procesie ich wychowania i edukacji. Dlatego też w szkołach pracujących zgodnie z modelem edukacji zróżnicowanej dziewczętom i chłopcom przekazywane są te same treści ale w różny sposób, różnymi metodami i przy wykorzystaniu różnych narzędzi edukacyjnych.

Zestawienie różnic między chłopcami i dziewczętami:

DZIEWCZĘTA CHŁOPCY
Percepcja bodźców wzrokowych i słuchowych – odróżniają różne odcienie jednego koloru; – rzadziej nawiązują kontakt wzrokowy, widzą mniej kolorów i mniej szczegółów;
– głośniej mówią i reagują z opóźnieniem lub wcale na niektóre, np. zbyt cicho lub spokojnie wydane polecenia;
DZIEWCZĘTA CHŁOPCY
Zachowanie i temperament – chętniej pracują w ciszy;
– łatwiej współpracują w grupie;
– nie dążą do rywalizacji za wszelką cenę;
– realnie oceniają swoje możliwości;		 – wykazują ciągłą gotowość do bycia w ruchu;
– lubią rywalizować;
– żywiej i gwałtowniej reagują na bodźce;
DZIEWCZĘTA CHŁOPCY
Rozwój mowy i rozumowanie – wcześniej uczą się mówić;
– lubią mówić i słuchać;		 – mają lepszą wyobraźnię przestrzenną;
– z większą łatwością mogą jednocześnie mówić i odczytywać mapę;
DZIEWCZĘTA CHŁOPCY
Rozwój i przeżywanie emocji – są bardziej zainteresowane działaniami interpersonalnymi;
– wykazują empatię i otwartość na drugą osobę;		 – wolą działania bezosobowe i wyraźnie określone;
– nie zwracają uwagi na odczucia innych osób w grupie ale koncentrują się na celu, do którego dążą;
– mają więcej wiary w siebie;
– mają umiejętność przetwarzania agresji na motywację i ambicję;
DZIEWCZĘTA CHŁOPCY
Organizacja pracy – optymalna temperatura w klasie – powyżej 20 st. C;
– ich pomoce wizualne muszą być barwne, estetyczne i różnorodne;
– potrzebują więcej czasu na zajęcia artystyczne;		 – optymalna temperatura w klasie – poniżej 20 st. C;
– powinni mieć lepiej oświetlone miejsce pracy i miejsca ekspozycji pomocy wizualnych w klasie;
– komunikują się z otoczeniem przez ruch i aktywność fizyczną;
– potrzebują więcej czasu na naukę czytania;
DZIEWCZĘTA CHŁOPCY
Metody i techniki pracy – lubią wszelkie prace zespołowe;
– wolą prace spokojne, wykonywane w ciszy;
– lubią kiedy decyduje się za nie o kolejności i doborze tematów prac;
– pomoce dla dziewcząt muszą być kolorowe i estetyczne;
– z łatwością uczą się śpiewu i uwielbiają wszelkiego rodzaju zajęcia muzyczno-teatralne;		 – potrzebują dużo ruchu i elementów rywalizacji;
– wolą pracować w pojedynkę, ewentualnie w małych, konkurujących ze sobą grupach;
– potrzebują do nauki pomocy, które umożliwiają manipulację;
– cenią sobie wolność wyboru;
– lubią śpiewać, dobre efekty daje połączenie muzyki i czytania;