Drodzy Rodzice,
zapisując dziecko do naszej szkoły byliście świadomi jak ważne jest indywidualne podejście i dostrzeganie potrzeb związanych z płcią dziecka. W naszej wspólnej pracy wychowawczo-dydaktycznej proponujemy dawkę cennych informacji, tym razem na temat chłopców. Miłej lektury!
„Mózg chłopca różni się od mózgu dziewczynki
- Mózgi chłopców rozwijają się w wolniejszym tempie i inaczej niż u dziewczynek. Przyczyną różnic w budowie, rozwoju i funkcjonowaniu mózgu każdej z płci są hormony płciowe – testosteron, który występuje w znaczącej przewadze w organizmie chłopca i mężczyzny, oraz estrogen, który przeważa u dziewcząt i kobiet. Testosteron hamuje rozwój mózgu, estrogen go przyspiesza.
- Chłopcy mają w pierwszym okresie życia słabsze od dziewczynek „okablowanie neuronalne” lewej półkuli mózgowej odpowiedzialnej za język i myślenie – dlatego te czynności przychodzą im z większym trudem.
- Chłopcy i mężczyźni mają relatywnie mniejsze połączenie międzypółkulowe (spoidło wielkie – corpus callosum), które pozwala na współpracę półkul przy bardziej skomplikowanych czynnościach, takich jak czytanie lub rozpoznawanie emocji. Z tego powodu często mają kłopoty z tymi czynnościami i zwykle są „jednozadaniowi” – nie potrafią wykonywać/ poświęcać uwagi jednocześnie kilku sprawom, co jest normą u kobiet. Skupiając się na jednym zadaniu, ignorują inne bodźce (np. nie słyszą w tym czasie kierowanych do nich komunikatów i poleceń), ale to z kolei pozwala im na osiągnięcie większej specjalizacji i perfekcji w ramach danego zadania.
- Chłopcy mają początkowo słabiej rozwiniętą część mózgu odpowiedzialną za planowanie i kontrolę impulsów
| W efekcie – chłopcom trudniej jest pewne rzeczy zrozumieć i zapamiętać. Trzeba im pomóc nauczyć się właściwych postaw i zachowań poprzez wielokrotne i cierpliwe modelowanie własnym przykładem, wyjaśnianie, powtarzanie, ćwiczenie oraz grzeczne i stanowcze wymaganie pożądanych zachowań. Stymulując mózg chłopca do pracy umysłowej poprzez spokojne rozmowy, czytanie, zabawę, grę na instrumencie, rozwiązywanie problemów i zagadek i jak najczęstsze zajęcia ruchowe, które wpływają na rozwój sieci neuronalnej oraz mądre wychowanie, przyczyniamy się do powstawania w jego mózgu nowych połączeń neuronowych, dzięki czemu może on przezwyciężyć wstępne deficyty w „okablowaniu mózgu” i wyrosnąć na empatycznego, samodzielnego, mądrego i kulturalnego człowieka. |
- Chłopcy są mniej odporni na stres i mają wysoki poziom niepokoju. Chłopiec dramatycznie reaguje na wczesną separację z matką (zwłaszcza przed ukończeniem 3.roku życia) – oddzielny pokój/łóżeczko, żłobek, samotność, brak więzi. Stres wiedzie do produkcji hormonu stresu, kortyzolu, który uszkadza komórki mózgu i upośledza możliwość uczenia się.
- Chłopcy w niemowlęctwie często płaczą – to nie złośliwość, tylko ich niedojrzały system nerwowy nie radzi sobie z bólem, lękiem, niezaspokojonymi potrzebami. Nie zakładajmy, że jeśli ma on sucho i jest nakarmiony, to wszystkie jego potrzeby są zaspokojone. Może mu być niewygodnie, za ciepło lub za zimno, może potrzebować bliskości, stymulacji ruchowej (noszenia, kołysania), bodźców rozwijających jego umysł i zaspokajających ciekawość itd.
- Chłodna emocjonalnie, despotyczna czy niedostrojona do potrzeb chłopca matka (która np. nie rozumie jego potrzeb, gdyż spędza z nim mało czasu) w znacznie większym stopniu utrudni chłopcu rozwój emocjonalny i przyszłe relacje z ludźmi, niż dzieje się to w przypadku dziewczynki.
- Do nauki języka chłopiec potrzebuje dużo stymulacji w relacji 1:1 z bliską, empatyczną osobą – żłobek tego nie jest w stanie zapewnić. Dlatego żłobek jest dla chłopców szczególnie niewskazany!”
(vide: Steve Biddulph – Wychowywanie chłopców;
Liz Eliot – Co tam się dzieje, czyli jak się rozwija mózg i umysł dziecka od urodzenia do 5. roku życia)